ผู้รักษาประตู

ผม

ในสมัยรุ่นๆ เคยเป็นนักกีฬาฟุตบอลแบบไม่ได้ตั้งใจนัก ด้วยรูปร่างสูงใหญ่ เบสิกพื้นฐานการเลี้ยงลูกต่ำ อาศัยว่าใจถึงพอพึ่งได้และทีมฟุตบอลมีตำแหน่งที่คนไม่อยากเล่นกันนักว่างอยู่ "ผู้รักษาประตู" ปราการด่านสุดท้ายจึงตกเป็นหน้าที่ของผมอย่างไม่บังเอิญ

นักฟุตบอลชาวเดนมาร์ก ผู้รักษาประตูระดับตำนานของสโมสรแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด เคยได้รับการโหวตเป็นผู้รักษาประตูที่ดีที่สุดในโลก เมื่อปี พ.ศ. 2535 และ พ.ศ. 2536 และเป็นหนึ่งในนักฟุตบอลในดวงใจของผม นามของเขา คือ ปีเตอร์ ชไมเคิล ลีลาการเล่นของซุปเปอร์เซฟระดับตำนาน นั่นคือภาพฝันที่ผมอยากเป็นเหมือนเขา

ว่ากันว่าในปีที่เดนมาร์คคว้าแชมป์ฟุตบอลยูโรในปี 1992 ชไมเคิล คือผู้เล่นคนสำคัญที่ทั้งเล่นได้อย่างยอดเยี่ยมและคอยกระตุ้นทีมให้สู้อยู่ตลอดเวลา ซึ่งแต่ละเกมส์การแข่งขันเขาพาทีมเล่นอย่างเต็มที่ ไม่มีคำว่าท้อในแววตา ใช้เวลาจนวินาทีสุดท้ายเป็นนายทวารที่นำพาทีมได้ไกลจนแชมป์ยูโร..

ชไมเคิลจึงเป็นวีรบุรุษตำนานในดวงใจของใครหลายคน.. รวมทั้งผม
ทุกเกมส์การแข่งขันที่ผมลงทำหน้าที่รักษาประตู พยายามจะป้องกันรักษาปราการด่านซ้ายสุดท้ายให้ดีที่สุด เพราะหากคู่ต่อสู้หลุดมาได้เหลียวซ้าย และขวา หน้า หลังไม่มีใครอีกแล้วนอกจากตัวผมเอง..

แต่ความที่ต้องถูกโดดเดี่ยวให้แห้งเหี่ยวเดียวดายเฝ้าเสาประตูบ่อยครั้ง
ทำให้ผมชินกับการต้องคิด จินตนาการ เดาทางกับทีมคู่ต่อสู้บ่อยๆ ว่าจะมาทางไหน ว่ากันว่าบางครั้งเดาใจผิด ออกเร็วไป ช้าไป กลายเป็นตัวตลกประจำทีมไปเลย  แม้กระทั่งช่วงที่ต้องดวลจุดโทษทั้งๆที่เป็นความสามารถของผู้รักษาประตูที่สามารถกดดันให้คู่แข่งยิงผิดพลาดได้ แต่เชื่อเถอะครับว่ามันจะมลายหายไปทันทีเมื่อคนในทีมยิงประตูได้ และชัยชนะเป็นของเรา
บางคนอ้างจะแย้งว่า เฮ้ย ..ฟุตบอลเขาก็เล่นเป็นทีมกันทั้งนั้นแหละ
อาจจะใช่ แต่แล้วทำไมเพื่อนร่วมทีมปล่อยให้หลุดเดี่ยวมาดวลกับผู้รักษาประตูบ๊อย บ่อย..(ฮา)

การเล่นเป็นผู้รักษาประตูนานๆ มันก็ติดเป็นนิสัยในการทำงานไปด้วยเหมือนกันนะครับ.. มีคนบอกว่าผู้รักษาประตูยืนอยู่หลังสุดได้เห็นเกมส์ในภาพกว้าง สามารถตะโกนสั่งการคนโน้น คนนั้นให้ได้ จริงๆก็ได้แต่แหกปากร้องไปแค่นั้นแหละครับ ..

หลายปีมานี้อายุมากขึ้นแม้ว่าใจยังให้แต่สังขารไปไม่ไหว ก็ไม่ใช่นักฟุตบอลอาชีพนี่ครับ แค่เล่นเป็นกีฬาสนุกๆ แต่ในเกมส์ช่วงหลังๆ ผมว่่าเล่นกันแรงไป บางครั้งมีแอบโกงกติกา ทั้งๆที่ค่าตัวก็ไม่มีแถมอาจได้แผล เจ็บตัวฟรีๆ  ดูแล้วไม่ใช่กีฬาอย่างที่เคยชอบ ผมเลยขอบ๊ายบาย..อำลาวงการดีกว่า

สิ่งที่ได้จากการเล่นในตำแหน่งผู้รักษาประตูทำให้ผมเข้าใจได้อย่างหนึ่งว่า..
ในช่วงที่เกมส์พลิกผันคู่ต่อสู้สามารถหลุดผ่านกองหลังมาได้
ผู้รักษาประตูเป็นตำแหน่งผู้เล่นตัวสุดท้ายที่ทีมไว้ใจได้ว่า
จะทำหน้าที่อย่างดีที่สุดเพื่อป้องกันไม่ให้เสียประตู..

แม้ว่า.. จะเหลืออยู่เพียงลำพังคนเดียว

“ในเวลาสงบ ท้องฟ้าโปร่งสว่างจ้าด้วยแสงตะวัน ใครๆ ก็แลเห็นว่าเรายืนอยู่ที่ไหนเวลาพายุกล้าฟ้าคะนอง ผงคลีฟุ้งตลบไปในอากาศ ไม่เห็นตัวกัน ต่อพายุสงบฟ้าสว่าง ใครๆ ก็จะเห็นอีกครั้งหนึ่งว่าเรายืนอยู่ที่เดิมและจะอยู่ที่นั่น”

ศรีบูรพา หนังสือพิมพ์ประชามิตรสุภาพบุรุษ ฉบับแรก วันที่ ๑ ธันวาคม พ.ศ.๒๔๘๗